||

Rozstanie i co dalej? Płakać, prosić, stalkować, czy iść dalej?

rozstanie

Rozstanie zazwyczaj nie jest procesem łatwym i rzadko bywa zdarzenim bezbolesnym. Dzisiaj będzie o moich trudnych rozstaniach damsko–męskich, ale to temat znacznie szerszy. Rozstajemy się przecież, nie tylko z chłopakiem, czy dziewczyną. Rozstanie to coś co jest obecne we wszystkich sferach naszego życia. Raz kończy się miłość i ktoś kogoś rzuca. Innym razem wyczerpuje się pożądanie, ktoś chce mniej i trzeba iść w inną stronę. Bywa jednak też tak, że rozstajemy się z klientami, partnerami biznesowymi, fryzjerami…Ba! Nawet ze swoimi dziećmi.

Kto by to nie był. Z kim rozstanie nie miałoby nastąpić, to  w mniejszym, lub w większym stopniu zawsze dopadną nas przeróżne emocje. Zmierzymy się z żalem, złością, niezrozumieniem. Możemy poczuć się odtrąceni, niechciani. Niestety, często zdarza się też, ze przy rozstaniu porównujemy się do tych, w naszym odczuciu, chcianych, bardziej lubianych, lepszych. Z którymi biznes się jej opłaca, z  którą on chodzi na randki, z którymi oni chodzą do kina i na imprezy. Rozstanie to rozstanie i swoje prawa ma, ale czy da się je przeżyć tak, żeby nie utonąć w smutku i wszystkich smutku emocjonalnych „koleżankach”?

Rozstanie, czyli bądźmy twardzi

Kilka dni temu obejrzałam live pewnej Pani Coach. Dotyczył rozstań, zostawień, odejść i porzuceń. Przepiękna, ultra seksowna, młoda trenerka zdecydowanym tonem dla wszystkich zostawionych wygłosiła jedną radę. Jeżeli ktoś chciał być z Tobą, a teraz nie chce, to zaciśnij zęby i odejdź. Nie proś, nie błagaj, odejdź. Dla zachowania resztek własnej godności. I to nie jest tak, że uważam tę radę za złą. Jest to rozwiązanie idealne w swoim założeniu, ale niestety najczęściej ultra przemocowe i szalenie dla nas szkodliwe.

Kiedy ktoś Cię chciał, a już nie chce, to zaciśnij zęby i odejdź

Dzisiaj jestem w miejscu, że mogę tak zrobić. Z każdym „nie”, które słyszę, zarówno w życiu osobistym, jak i w biznesie tak właśnie robię. Niezależnie od tego, jak mocno rozstanie boli, jak bardzo tęsknie i jak bardzo chciałabym, żeby było inaczej to umiem zacisnąć zęby i umiem iść dalej.

„Lubię żyć prawdziwe. Jak pracuje to na maksa, jak się kocham, to na zabój, jak się przyjaźnię, to na zawsze! Work hard&play hard.
Możesz na mnie liczyć, możesz ze mną konie kraść. Nie gram w gierki i nie udaje nie siebie. Powiem Ci, że mnie ranisz i powiem Ci, że mi na Tobie zależy. Odważnie! Ale kiedy, słyszę od Ciebie NIE, biorę je za nie…
Kiedy ktoś mówi, że nie chcę ze mną być, nie chce ze mną robić interesów, nie chce się ze mną przyjaźnić, włóczyć po świecie, albo nie chce ze mną sypiać, to nawet jeżeli mi przykro, nawet jeżeli boli mnie serce i zalewa mnie tęsknota, to NIE dla mnie znaczy NIE!
Nie namawiam, nie stalkuję, nie zaczepiam. Idę dalej.”
Dzisiaj umiem już tak zrobić. Dlaczego? Bo umiem stanąć do rozstania z pozycji dorosłego. Jestem świadoma moich traum, lęków i braków. Rozpoznałam je, polubiłam i umiem je przytulić i utulić, kiedy zaczynają wariować. Dzisiaj jestem silna i takie działanie mi nie szkodzi, ale jakiś czas temu, próbując stosować się do rad w stylu: zaciśnij zęby…o mało nie umarłam.

Stanąć do rozstania jak dorosły – odsłona pierwsza

Jak do rozstania, czy odmowy staje człowiek dorosły?
Po pierwsze rozumie, że ta druga strona ma swoje powody, żeby odmówić, żeby odejść, żeby się rozstać. Człowiek dorosły te powody szanuje, akceptuje i daje drugiej stronie do nich prawo. Nawet jeżeli ich nie rozumie. Dziecko, czyli ta (w wielkim uproszczeniu) skrzywdzona część nas – się boi. Ta odmowa i to rozstanie jest zamachem na jej bezpieczeństwo. Cały, często z trudem utkany sytem bezpieczeństwa, przekonań się kruszy, rozpada. Kończy się świat.
To są sytuacje, kiedy Ty – obserwator, nie możesz zrozumieć tego, że taka świetna, ogarnięta, atrakcyjna kobieta jak ja, nie może się otrząsnąć i pozbierać po tym jak mnie zostawił chłopak. Każesz mi się ogarnąć, bo po kim tu płakać? Wczoraj kochał, a dzisiaj nie odbiera telefonów. Radzisz mi o nim zapomnieć, bo to tchórz i złamas jakiś.
 Tobie wydaje się to takie dziwne, bo przecież wcale nie byłam z nim tak długo. Ty się z tego śmiejesz, bo przecież, gdzie mu do mnie, więc dlaczego tak płaczę? Ty nie możesz zrozumieć, bo Twoim zdaniem stać mnie na więcej, a ja uparcie tęsknie za nim właśnie.
Tylko Ty nie wiesz (zresztą tamta ja też tego nie wie), że ja nie za nim płaczę. Ja opłakuję sytuacje i ludzi, których często nawet nie pamiętam.
Kiedyś może odszedł tata, może mama zniknęła z pola widzenia, może ktoś zginął bez uprzedzenia z mojego życia, albo ktoś w rodzinie płakał po rozstaniu z kimś innym  tak bardzo, że zalał łazami całe moje dzieciństwo.

Stanąć do rozstania jak dorosły – odsłona druga

Człowiek dorosły jest odpowiedzialny, więc dba o relacje na których mu zależy. Angażuje się, jest prawdziwy, mówi o swoich uczuciach, emocjach. Nie chowa się za maski, nikogo nie udaje. Wie, że albo ktoś go polubi, albo nie. I to jest w porządku, bo przecież nie każdy każdego na świecie lubić musi. Dziecko natomiast jest nadodpowiedzialne. Bierze odpowiedzialność za całą relacje. Nadskakuje, robi więcej, niż to co jego w tej relacji jest. Za dużo wybacza, zbyt wiele rozumie. Kiedy ktoś się z dzieckiem rozstaje, ono nie może rozumieć, A MUSI ZROZUMIEĆ, dlaczego. Szarpie się, zabiega, pogrąża się w smutku, obwinia się porównuje do innych, próbuje kontrolować, przekonywać, namawiać, zaczepiać i do powrotu zachęcać.

Rozstanie i przysłowiowe zaciskanie zębów

Mam duży dystans do tych złotych rad. Mimo, że wierze, że są to rady radzone ze szczerego serca i z najlepszymi intencjami, to jednak z całym przekonaniem twierdzę, że więcej z zaciskania zębów szkody niż pożytku.

Jeżeli komuś uda się nawet te zęby zacisnąć, to co się wydarzy? Przestanie cierpieć? Przestraszone dziecko zniknie? Raczej nie. U mnie przynajmniej to się nie zdarzyło, a wiele razy zęby zaciskałam. Po zaciśnięciu zębów pojawia się kolejna trauma. Rozdrapana blizna staje się jeszcze grubsza i twardsza. Przypomina, żeby związków unikać, od bliskości stronić, z miłości drwić. Radzi, żeby otoczyć się murem niedostępności i samowystarczalności. Zaufanie wyrzucić z codziennego słownika i zastąpić go słowem kontrola odmienianym na tysiąc sposobów.

A co się wydarza u kogoś, kto zębów zacisnąć nie zdołał? Albo zacisnął i odcisnął?  No nie dość, że porzucone i wystraszone serce wyje z bólu, to dostajemy w pakiecie poczucie, że kuźwa mać nie umiemy odejść jak trzeba. Słyszeliśmy przecież, że trzeba zawinąć się na pięcie, żeby resztki szacunku do siebie zachować. No a my się nie odwijamy, tylko w szamotaninie z samym sobą i cierpieniu trwamy. Zaczynamy się samobiczować. Słabniemy. Obniżamy sobie poczucie własnej wartości. Zaczynamy wierzyć, że jesteśmy do niczego. Nie szukamy rozwiązań, bo przecież to z nami coś jest nie tak. I albo zamykamy się na relacje, żeby nie dostać znowu po tyłku, albo coraz słabsi trafiamy na coraz trudniejszych partnerów.

Rozstanie to okazja do poznania siebie

Nie teoretyzuję. Na koncie mam wiele rozstań. Mniejszych i większych. W biznesie, w życiu osobistym i relacjach towarzyskich. Zaciskałam zęby, a jakże! Twardzielką przecież jestem. Obśmiewałam, racjonalizowałam, wypierałam, pogrążam się w smutku. Do wyboru, do koloru. Dopiero jednak, kiedy zrozumiałam, że każda relacja i każdy jej koniec jest lustrem tego, co noszę w sobie ruszyłam z miejsca. Dopiero wtedy, kiedy zaczęłam rozstania traktować jako możliwość poznania siebie, zajrzenia w najbardziej zakurzone zakamarki siebie, dotarłam w miejsce gdzie jestem teraz.

Dzisiaj każdej relacji na której mi zależy (prywatnej i biznesowej) daje ze swojej strony maksa, ale rozumiem też, że moja jest tylko połowa relacji. Po drugiej stronie jest  50% odpowiedzialności mojego partnera. I za tę część relacji odpowiedzialności brać nie chcę i nie biorę.
Nie jestem jednak surowa, kiedy widzę, że chłopak śledzi dziewczynę na fb. Nie śmieję się też z dziewczyny, która widząc we mnie  „konkurencję” próbuje mnie zniechęcić do swojego Ex, nie jestem surowa i nie dziwię się tym zachowaniom, bo wiem, że gdyby ludzie umieli zacisnąć zęby, to by ich zaciskać nie musieli. Ta nieumiejętność jest naturalną konsekwencją niewygaszonych traum, które nosimy w sobie często przez całe życie.
Kup kochance męża kwiaty, Katarzyna Miller
Kup kochance męża kwiaty, Katarzyna Miller
Zamiast się więc boksować z samym sobą, zamiast zaciskać zęby do krwi, warto tych traum poszukać, poznać je, zaakceptowć i w sobie pokochać. Niestety nie zdradzę Ci cudownego przepisu i nie wskażę pigułki, która w minutę Cię uzdrowi. Nie ma jedynego i zawsze działającego sposobu, żeby siebie poznać. Możesz czytać, możesz korzystać z grup wsparcia, możesz iść na terapię lub skorzystać z warsztatów terapeutycznych. Ważne, żeby być dla siebie czułym, cierpliwym i pełnym miłości.

Cytaty o rozstaniu #1

Właściwię nie boję się nieznanego. Tylko trochę szkoda mi tracić to, co znam.

Éric-Emmanuel Schmitt, Oskar i pani Róża

Każde spotkanie doprowadza do rozstania i tak zawsze będzie, dopóki życie jest śmiertelne. W każdym spotkaniu jest część żalu z rozstania, ale w każdym rozstaniu jest ta sama ilość radości ze spotkania.

Cassandra Clare, Mechaniczna księżniczka

Zaczynasz się martwić, potem zaczynasz rozumieć i wreszcie wiesz. Może nie chcesz, może wmawiasz sobie, że kochankowie, jak lekarze, co rusz mylą się w diagnozach, ale w głębi serca wiesz.

Stephen King, Joyland

Cytaty o rozstaniu #2

Jeśli zakochiwaniu się towarzyszy jakiś aspekt fizyczny – motyle w brzuchu, huśtawka emocji – z odkochiwaniem się jest podobnie. Płuca zamieniają się w sita i nie możesz nabrać wystarczająco powietrza. Wnętrzności zamarzają na kamień, a serce kurczy się jak groszek.

Jodi Picoult, Tam gdzie ty

Jeśli sądzicie, że trudno rozmawiać o pieniądzach, kiedy jesteście w sobie zakochani, spróbujcie porozmawiać o nich później, kiedy będziecie niepocieszeni i rozgniewani, a wasza miłość zdąży wygasnąć.

Elizabeth Gilbert, I że cię nie opuszczę… czyli love story

– … i pocałowałem ją i przynajmniej na chwilę ten pocałunek mnie odmienił i przynajmniej na chwilę ona i ja byliśmy zakochani.

– A potem to spierdoliłeś?

– No.

James Frey, Milion małych kawałków

Kiedy upuści się na podłogę szklankę lub talerz, roztrzaskuje się on z głośnym hukiem. Kiedy ktoś wybija szybę, tłucze szkiełko w ramce fotografii albo łamie nogę stołu, wszystko to generuje jakiś dźwięk. Złamane serce rozpada się na tysiąc kawałków w kompletnej ciszy. Zdawałoby się, że skoro jest tak bardzo ważne, powinno wydawać najgłośniejszy dźwięk na świecie, coś w rodzaju gongu lub uderzenia dzwonu. Ono jednak milczy i czasem człowiek niemal zaczyna marzyć o tym, żeby wydało jakiś odgłos, który odwróciłby uwagę od bólu.

Jeżeli zranione serce wydaje jakikolwiek odgłos, pozostaje zamknięty w jego wnętrzu.

Krzyczy i płacze, ale nikt poza tobą go nie słyszy. Wyje tak głośno, że aż dzwoni ci w uszach i pęka ci głowa, ryczy niczym niedźwiedzica, której odebrano małe. Takie właśnie jest zranione serce – niczym oszalała z rozpaczy, przerażona wielka bestia, wyjąca z bólu w więzieniu swoich własnych emocji. Tak to już jest z miłością – nikt nie może się przed nią uchronić.

Zranione serce boli niczym świeża rana, którą ktoś polał morską wodą, ale złamane – milknie. To tylko ty krzyczysz w duszy, ale nikt cię nie słyszy. Elizabeth jednak wyczuła moje złamane serce, tak jak ja jej. Nie musieliśmy nic mówić, oboje wiedzieliśmy.

Przyszedł czas, żeby przestać chodzić z głową w chmurach i zejść na ziemię.

Cecelia Ahern, Gdybyś mnie teraz zobaczył

Cytaty o rozstaniu #3

Dziękuję, że kochasz mnie dość mocno, by pozwolić mi odejść.

Melissa de la Cruz, Dziedzictwo 

Będzie mi brakowało tego, że ciebie kocham. 

Będzie mi brakowało samotnych oczekiwań na twoje przyjście. I będzie mi brakowało radości naszych spotkać i bólu naszych rozstań. A po pewnym czasie będzie mi brakowało tego, że już nie brakuje mi ciebie.

Peter Alexander McWilliams, Jak przeżyć utratę miłości

Już nigdy więcej nie wspominałam o tym, że go lubię, a może nawet kocham. Bałam się, że znowu odejdzie.

To bardzo bolesne doświadczenie, gdy jedzie się do jakiegoś innego miasta tylko po to, żeby się przekonać, że „nas” już nie ma.

Mu Zimei, Popioły miłości

Nie potrafię być liczbą pojedynczą naszej uprzedniej mnogości.

Philippe Besson, Chłopiec z Włoch

Wiem, że już nigdy nie będziemy razem, więc dlaczego wciąż rodzą się słowa w mojej głowie, które wzywają cię do powrotu? Dlaczego stale wiążę swoje plany życiowe z tobą?

Peter Alexander McWilliams, Jak przeżyć utratę miłości

Rozstanie. Cytaty  #4

Miłość potrafi ranić. Nie ma nic bardziej bolesnego, niż rozstanie. Aby pokochać po raz drugi, trzeba nauczyć się ufać.

Nicholas Sparks, Bezpieczna przystań

Lubię patrzeć, jak ludzie łączą się po rozstaniu, może to głupie, ale nic nie poradzę, lubię patrzeć, jak ludzie biegną do siebie, lubię te pocałunki i łzy, tę niecierpliwość , historie, z których opowiadaniem nie nadążają usta, te uszy, za małe, żeby wszystko chłonąć, oczy, które nie mogą od razu przyswoić wszystkich zmian, lubię uściski, tulenie się do siebie, koniec tęsknoty za kimś.

Jonathan Safran Foer, Strasznie głośno, niesamowicie blisko

Człowiek zna to, z czym się rozstaje, ale nie ma pojęcia, co takiego zastanie zamiast tego.

Federico Moccia, Wybacz, ale będę ci mówiła skarbie

Myślałem, jaką okrutną zagadką jest życie. Ludzie spotykają się i rozstają ze sobą niby jesienne liście pędzone wiatrem. Daremnie wzrok usiłuje zachować w pamięci twarz, sylwetkę, ruchy ukochanej istoty – po kilku latach nie pamięta się już, czy oczy miała niebieskie, czy czarne…

Nikos Kazantzakis, Grek Zorba

Istnieją słowa,które wypowiadamy dopiero wtedy,gdy nie są już prawdziwe: „Kocham cię”.Oraz inne słowa: „Już cię nie kocham”,które mówimy,by stały się prawdziwe.

Michel Schneider, Marilyn, ostatnie seanse

Cytaty o rozstaniu #5

 Moje dni są teraz puste, moje życie się skończyło. Udaję, że żyję. Udaję, że się śmieję, że słucham, że odpowiadam na pytania. Każdego dnia czekam na znak, na gest. Żebyś wyzwolił mnie z tego ciemnego lochu, w którym mnie zostawiłeś i żebyś mi powiedział dlaczego to zrobiłeś. 

Dlaczego mnie porzuciłeś?

Guillaume Musso, Wrócę po ciebie 

Pożegnania rzadko spełniały pokładane w nich oczekiwania.Teraz to wiedziała.Nie przez niego wyjechałam.Dla niego chciałam zostać.

Abbi Glines, O krok za daleko 

Kochankowie zawsze się rozstają z tych samych przyczyn, które ich wcześniej połączyły.

Éric-Emmanuel Schmitt, Kiki van Beethoven

Trudno mi się z Tobą rozstać. Ale kocham cię i nie chcę stracić tego uczucia. Wolę wyrzec się ciebie, niż żyć z tobą, nie umiejąc cię kochać. Już ból, jaki będę nosił w sercu przez całe życie, wydaje mi się znośniejszy

Haruki Murakami, Koniec Świata i Hard-boiled Wonderland

Rozstanie. Cytaty  #6

Kiedy od mężczyzny odchodzi kobieta, to odchodzi kobieta. A kiedy od kobiety odchodzi facet, to wali jej się cały świat.

Artur Andrus, Każdy szczyt ma swój Czubaszek. Maria Czubaszek w rozmowie z Arturem Andrusem

A kiedy ona cię kochać przestanie, zobaczysz noc w środku dnia, czarne niebo zamiast gwiazd, zobaczysz wszystko to samo, co ja. 

(Zobaczysz)

Edward Stachura, Piosenki

Co mam zrobić teraz, gdy odszedłeś? 

Jeśli nic się nie zmieni, a tak zwykle bywa,

usiądę w kącie i zapłaczę, aż moje serce skamieniej z bólu.

Siedzę przez chwilę bez ruchu, jak sparaliżowana.

Wszystko zastygło, skamieniało we mnie.

Potem przepełnia mnie ogromna tęsknota.

Później odczuwam strach, ból, samotność, pustkę.

Płaczę dopóty, dopóki nie skamienieje z bólu, 

wspominając przeszłość.

Peter Alexander McWilliams, Jak przeżyć utratę miłości

Nasza miłość była silna, ale także spokojniejsza, dojrzalsza, i może miłość wcale nie powinna taka być. Wiedziałem, że rozstanie będzie bolesne, ale nie druzgoczące. Zastanawiałem się, czy to również przychodzi wraz z dojrzałością, czy może po wielu latach sercowych zawodów w końcu zaczynasz się bronić.

Harlan Coben, Zaginiona 

Czas rozdziela tych, którzy się kochają, i nic nie trwa bez końca.

Anna Gavalda, Ostatni raz

Cytaty o rozstaniu #7

Tak, każdemu się wydaje, że umrze, kiedy zostaje rozdzielony z ukochaną osobą.

Mathias Malzieu, Mechanizm serca

Chciałam wyciągnąć rękę i dotknąć jego twarzy. Powiedzieć,że będzie dobrze-pogodzi się ze wszystkim i zapomni o nas. Ale nie zrobiłam tego. Jak mogłam go pocieszać,sama będąc w środku pusta?

Abbi Glines, O krok za daleko

Czasami pewnych rzeczy nie da się naprawić- wtedy trzeba je zrobić od początku.

Wojciech Świdziniewski, Kłopoty w Hamdirholm

A przecież od rozstania z ludzkością na zawsze dzieli nas jedynie kilka brakujących uderzeń serca.

Jostein Gaarder, Córka dyrektora cyrku

Dzieliśmy ze sobą wiele pięknych chwil, a Ty uczyniłaś moje życie…uczyniłaś je prawdziwym życiem. Niczego nie żałuję. Ale jestem jedynie rozdziałem w Twoim życiu – będzie ich znacznie więcej. Zachowaj w pamięci nasze cudowne wspomnienia, ale proszę, nie bój się tworzyć nowych.

Cecelia Ahern, PS Kocham Cię

Owszem, będzie trudno, lecz czas biegnie szybko… ani się obejrzymy, a znów się spotkamy. Wiem to. Czuję to. Podobnie czuję, jak bardzo ci na mnie zależy i jak bardzo cię kocham.

Nicholas Sparks, I wciąż ją kocham

Nasze życia rozchodzą się, ja jestem jego nieszczęściem, a on moim i zmienić ani mnie, ani jego niepodobna, wszystkie próby zawiodły, mechanizm popsuł się.

Lew Tołstoj, Anna Karenina. Tom 1 

Rozstanie. Cytaty  #8

Ile trzeba mieć odwagi, by ruszyć traktor i zaorać plony, które uprawiało się sześć, może siedem lat? A Ile odwagi trzeba, by zaorać zboże, kiedy wszystkie lata spędziło się na nauce, kiedy siać, jak podlewać, kiedy zbierać? Ile trzeba odwagi, by powiedzieć: „Muszę dać sobie spokój z groszkiem, groszek na nic mi się nie przyda, spróbuję raczej z fasolą albo z kukurydzą”?

Stephen King, Bezsenność

Od chwili rozstania Alai będzie kimś obcym, z własnym życiem, które nie będzie częścią Endera. A to znaczy, że kiedy się spotkają, nie będą już się znali.

Orson Scott Card, Gra Endera

Kochajmy się dopóki mamy złudzenia, kiedy je stracimy, lepiej się rozstańmy.

Éric-Emmanuel Schmitt, Małe zbrodnie małżeńskie

Chciałabym go zapytać, dlaczego mnie tak podle zostawił.I dlaczego mi nie powiedział z jakiego powodu.Dla kobiety to ogromnie ważne wiedzieć.Ta wiedza, dlaczego mężczyzna nagle postanawia odebrać kobiecie swoją uwagę, czułość i opiekę, wartość w sobie ogromną niesie.

Janusz Leon Wiśniewski, Na fejsie z moim synem

Cytaty o rozstaniu #9

Im dłużej na Ciebie czekałam, tym bardziej mi Ciebie brakowało.

Im dłużej na Ciebie czekałam, tym bardziej opóźniałeś swój powrót, bardziej lekceważyłeś, deptałeś, gardziłeś.

Éric-Emmanuel Schmitt, Małe zbrodnie małżeńskie

Ryba opuszczona przez fale,

jak serce moje przez ciebie

Maria Pawlikowska-Jasnorzewska, Pocałunki

Czasami nawet kiedy człowiek wie, że nie ma racji, musi wrócić, żeby nabrać sił i dopiero wtedy odejść na dobre.

Eric Jerome Dickey, Siostrzane dusze

[/fusion_text][/fusion_builder_column][/fusion_builder_row][/fusion_builder_container]

Podobne wpisy